பேதுருவும் சாதிப்பாகுபாடும் ..! [அப்போஸ்தலர் 10ம் அதிகாரம்]

 

புறஜாதியான (யூதரல்லாத) கொர்நேலியு என்னும் பேர்கொண்ட ஒரு நூற்றுக்கு அதிபதி, கிறிஸ்துவை ஏற்றுக்கொண்டு, தனது குடும்பத்தாருடன் மிகுந்த தேவபக்தியுள்ளவனாகக் காணப்பட்டான். அவன் செய்த ஜெபமும், தருமமும் தேவசமுகத்தை எட்டுமளவுக்கு அவன் தேவனுக்கு பயந்து நீதிமானாக நடந்தான். அவனையும் அவன் குடும்பத்தாரையும் ஆவியில் இன்னும் பலப்படுத்த, பேதுருவை அனுப்ப தேவன் சித்தமாயிருந்தார் என்று நாம் வேதத்தில் படிக்கிறோம்.

அதே வேளையில், யோப்பா என்னும் பட்டணத்தில் தங்கியிருந்த பேதுரு ஒரு தரிசனத்தைக் காண்கிறார். வானத்திலிருந்து ஒருவிதமான கூடு இறங்கி தரையில் விடப்பட்டிருப்பதாகவும், அதிலே பூமியிலே உள்ள சகலவிதமான நான்குகால் மிருகங்களும், ஆகாயத்து பறவைகளும் இருக்கிறதாகவும் கண்டார். கூடவே பேதுருவே, எழுந்திரு, அடித்துப் புசி என்று சொல்லும் ஒரு சத்தத்தையும் கேட்டார். அதற்கு பேதுரு, அப்படியல்ல ஆண்டவரே தீட்டான யாதொன்றையும் நான் ஒருபொழுதும் புசிப்பதில்லை என்று பதிலளித்தார். அப்பொழுது "தேவன் சுத்தமாக்கினவைகளை நீ தீட்டாக எண்ணாதே" என்ற சத்தம் வானத்திலிருந்து உண்டாயிற்று. 

இந்த வேளையில், கொர்நேலியு அனுப்பிய நபர்கள் பேதுருவிடம் வந்தனர். முழு செய்தியையும் கேள்விப்பட்ட பேதுருவால் தேவனுடைய தரிசனத்தை முழுவதுமாக உணர முடிந்தது. பொதுவாக யூதர்கள் அந்நிய ஜாதி (சமாரியர்கள், ரோமர்கள்..) மக்களுடன் கலந்து, அவர்களிடத்தில் எந்த ஒரு போக்குவரத்தும் வைத்துக்கொள்வதில்லை.  அப்படியிருந்தும், எந்த மனுஷனையும் தீட்டுள்ளவனென்றும் அசுத்தனென்றும் சொல்லாதபடிக்கு தேவன் தனக்கு காண்பித்திருக்கிறார் என்ற சத்தியம் பேதுருவும் தெரியவந்தது. உடனடியாக கொர்நேலியுவின் வீட்டிற்கு சென்ற பேதுரு, அவனுக்கும் அவன் குடும்பத்தாருக்கும் தேவன் பட்சபாதமுள்ளவரல்ல என்று கூறி சுவிசேஷத்தை கூறினார் என்று அப்போஸ்தலர் 10ம் அதிகாரத்தில் தியானிக்கிறோம்.

பேதுருக்கான இந்த தரிசனம், பரிசுத்த வேதாகமத்தின் மூலமாக தேவனுடைய பிள்ளைகளான நமக்கும் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. தேவன் பரிசுத்தமாய் அவருடைய சாயலில் படைத்த மனிதர்களை "சாதியின்" பேரில் பிரித்து பார்க்கிறோமா? நினைவில் கொள்ளுங்கள், பட்சபாதம் இல்லாத தேவனுடைய பிள்ளைகளான நாம் பிரிவினைகளை நம்முடைய இருதயத்திலே அனுமதித்தால், நம்மை எதிர்த்து நிற்பது தேவன் மட்டுமே!

தேவனோடு சஞ்சரித்தல்

 ஆதாமின் மகனான சேத்தின் வழிவந்த ஏழாம் தலைமுறையே ஏனோக். ஏனோக்கு அறுபத்தைந்து வயதானபோது, மெத்தூசலாவைப் பெற்றான். ஏனோக்கு மெத்தூசலாவைப் பெற்றபின், முந்நூறு வருஷம் தேவனோடே சஞ்சரித்துக்கொண்டிருந்து, குமாரரையும் குமாரத்திகளையும் பெற்றான் [ஆதியாகம் 5:21,22]. ஏனோக்கின் முன்னோர்களின் ஆயுசுநாட்களை பார்க்கையில், இவர் மிகச்சீக்கிரமாக தமது 365 ஆவது வயதில் முதலாம் மரணத்தை அனுபவிக்காமல் தேவனிடத்தில் எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டார். 

ஏனோக் உயிரோடிருந்த காலங்களில் தேவனுக்கு பிரியமானவனாக, அவரோடே சஞ்சரித்தார் என வேதத்தில் படிக்கிறோம். ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பில் தேவனோடு நடந்தார் அல்லது தேவனின் வார்த்தைகளின் படி நடந்தார் என பொருள்படுகிறது. எபிரேயர் 11:5 ல் ஏனோக்கைக் குறித்து "விசுவாசத்தினாலே ஏனோக்கு மரணத்தைக் காணாதபடிக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டான்" என்று தேவனின் மீதான அவருடைய விசுவாசம் சாட்சியாக பகிரப்பட்டிருக்கிறது. 

நாம் கூட கர்த்தராகிய தேவனை விசுவாசிக்கிறோம். அவர் குமாரனாய் இந்த உலகத்தில் பிறந்தார், அடிக்கப்பட்டு சிலுவையில் அறையுண்டு அடக்கம் பண்ணப்பட்டார். மூன்றாம் நாள் உயிரோடு எழுந்து, இன்றும் தேவனின் வலது பாரிசத்தில் வீற்றிருக்கிறார் என்பதை ஆணித்தரமாக விசுவாசிக்கிறோமே?. ஆம், இதுவும் அவர் விரும்பும் விசுவாசம்தான். ஆனால் ஏனோக் தேவனோடு அனுதினமும் சஞ்சரித்தார் என்று படிக்கிறோமே?. வானாதி வானங்களை உண்டு பண்ணின தேவன் மனிதரோடு சரிசமமாய் நடக்கக்கூடியவர், மனுஷரின் மத்தியில் வாசம் பண்ணுகிறவர் என்ற நம்பிக்கையே பெரிய விசுவாசம் அல்லவா? அப்படி தேவனோடு நடந்த ஏனோக்கு அதன் மூலம் தேவனிடத்திலிருந்து பிரியத்தையும், கிருபையையும் பெற்றுக் கொண்டார்.

அதுமட்டுமல்லாமல், ஏனோக் தேவனிடத்தில் பேசிய வார்த்தைகளையும், தேவன் அவருக்கு காட்டிய தரிசனங்களையும், அக்காலத்தில் பாவத்தில் வாழ்ந்த மக்களிடம் சொல்லி அவர்களை மனந்திரும்புதலுக்குள் வழிநடத்தினார் என்பதை யூதா 1:14,15 வசனங்களின் மூலமாக அறிந்துக்கொள்ளலாம். [ஆதாமுக்கு ஏழாந்தலைமுறையான ஏனோக்கும் இவர்களைக்குறித்து: இதோ, எல்லாருக்கும் நியாயத்தீர்ப்புக் கொடுக்கிறதற்கும், அவர்களில் அவபக்தியுள்ளவர்கள் யாவரும் அவபக்தியாய்ச் செய்துவந்த சகல அவபக்தியான கிரியைகளினிமித்தமும், தமக்கு விரோதமாய் அவபக்தியுள்ள பாவிகள் பேசின கடின வார்த்தைகளெல்லாவற்றினிமித்தமும், அவர்களைக் கண்டிக்கிறதற்கும், ஆயிரமாயிரமான தமது பரிசுத்தவான்களோடுங்கூட கர்த்தர் வருகிறார் என்று முன்னறிவித்தான்]. இன்று நாம் பேசிக்கொண்டிருக்கும் இரண்டாம் வருகையை, ஆதாமின் காலத்தில் வாழ்ந்த ஒருவரால் முன்னறிவிக்க முடிகிறது என்றால், அவருக்கும் தேவனுக்கும் உள்ளான உறவை நம்மால் புரிந்துக்கொள்ள முடிகிறது.

இன்று நாம் போகின்ற, கண்களுக்கு இன்பமான அந்த வழி தேவனுடைய வழிகளோடு முரண்படுமாயின், நாமும் அந்த வழியைவிட்டு தேவனிடம் திரும்பவேண்டும். “மனுஷருக்குச் செம்மையாகத் தோன்றுகிற வழியுண்டு. அதன் முடிவோ மரண வழிகள்” (நீதி.14:12) என்று வேதம் கூறுகிறது. கர்த்தரோடுகூட சஞ்சரிக்கும்படியாக நம்மை நாமே அர்ப்பணிப்போமா?. ஆவியானவர் நமக்கு உதவி செய்வார்.

உயிர்த்தெழுதலின் உயிர்

 

அந்த இரவும் எப்பொழுதும் போல இனிதாக விடிந்தது. காலை நேர பரபரப்பில், வளைந்து நெளிந்து தயாராகி, தூசி பறக்கும் சாலையில் அலுவலகத்திற்கு சென்றுகொண்டிருக்கும் வேளையில் நண்பர் ஒருவர் எழுப்பிய கேள்விதான் இந்த பதிவிற்கு காரணம். தேவ குமாரனின் முதலாம் மற்றும் இரண்டாம் வருகைக் குறித்து, பல தீர்க்கதரிசிகள் முன்குறித்திருக்க, இயேசுவின் உயிர்த்தெழுதல் எங்காவது முன்குறிக்கப்பட்டதா என்பதுதான் கேள்வி. 

இதுபோலவே உயித்தெழுதல் குறித்தான பொதுவான கேள்வி அதை நம்பாத சதுசேயர்களால், இயேசு இந்த உலகில் வாழ்ந்த காலத்தில் அவரிடமே எழுப்பப்பட்டது. இயேசு அவர்களிடம் "நீங்கள் வேதவாக்கியங்களையும் தேவனுடைய வல்லமையையும் அறியாமல் தப்பான எண்ணங்கொள்ளுகிறீர்கள் - மேலும் மரித்தோர் உயிர்த்தெழுதலைப்பற்றி: நான் ஆபிரகாமின் தேவனும், ஈசாக்கின் தேவனும், யாக்கோபின் தேவனுமாயிருக்கிறேன் என்று தேவனால் உங்களுக்கு உரைக்கப்பட்டிருக்கிறதை நீங்கள் வாசிக்கவில்லையா?" [மத்தேயு 22:29,31] என்று கூறியதினிமித்தம், உயிர்த்தெழுதல் முன்னறிவிக்கப்பட்டது என்று தெளிவாக அறிந்துக்கொள்ளலாம். 

தானியேல் 12: 2 ல் "பூமியின் தூளிலே நித்திரைபண்ணுகிறவர்களாகிய அநேகரில் சிலர் நித்தியஜீவனுக்கும், சிலர் நித்திய நிந்தைக்கும் இகழ்ச்சிக்கும் விழித்து எழுந்திருப்பார்கள்." என்று இரண்டாம் வருகையின்போது நடக்கபோயாகிற உயிர்த்தெழுதல் முன்னறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. 

ஏசாயாவிற்கு முன்னறிவிக்கப்பட்ட தீர்க்கதரிசனத்தில், இயேசுவின் பிறப்பு பல இடங்களில் முன்னறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஏசாயா 9:6 ல் "நமக்கு ஒரு பாலகன் பிறந்தார்; நமக்கு ஒரு குமாரன் கொடுக்கப்பட்டார்; கர்த்தத்துவம் அவர் தோளின்மேலிருக்கும்; அவர் நாமம் அதிசயமானவர், ஆலோசனைக் கர்த்தா, வல்லமையுள்ள தேவன், நித்திய பிதா, சமாதானப்பிரபு என்னப்படும்." என்றும், ஏசாயா 11:1ல் "ஈசாயென்னும் அடிமரத்திலிருந்து ஒரு துளிர் தோன்றி, அவன் வேர்களிலிருந்து ஒரு கிளை எழும்பிச் செழிக்கும். ஞானத்தையும் உணர்வையும் அருளும் ஆவியும், ஆலோசனையையும் பெலனையும் அருளும் ஆவியும், அறிவையும் கர்த்தருக்குப் பயப்படுகிற பயத்தையும் அருளும் ஆவியுமாகிய கர்த்தருடைய ஆவியானவர் அவர்மேல் தங்கியிருப்பார்." என்றும் தெளிவாக முன்னறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. 

அதே ஏசாயாவில், 25ம் அதிகாரம் வசனங்கள் 7 மற்றும் 8 இவ்வாறாக கூறுகிறது. "சகல ஜனங்கள்மேலுமுள்ள முக்காட்டையும், சகல ஜாதிகளையும் மூடியிருக்கிற மூடலையும், இந்த மலையிலே அகற்றிப்போடுவார். அவர் மரணத்தை ஜெயமாய் விழுங்குவார்; கர்த்தராகிய தேவன் எல்லா முகங்களிலுமிருந்து கண்ணீரைத் துடைத்து, தமது ஜனத்தின் நிந்தையை பூமியிலிராதபடிக்கு முற்றிலும் நீக்கிவிடுவார்; கர்த்தரே இதைச் சொன்னார்." மரணத்தை ஜெயமாக விழுங்குவார் என்பது அவர் மரணிக்கவில்லை அதை வென்றுவிடுவார் என்பதையே உணர்த்துகிறது. 

இயேசு கிறிஸ்த்து தான் வாழ்ந்த காலத்தில் தன்னுடைய சீடர்களுக்கு பல இடங்களின் தன்னுடைய உயிர்த்தெழுதலை அறிவித்தார், அதுமட்டுமல்ல அவர்களின் முன்னாக காட்சிக் கொடுத்தார் என்பதை வேதத்தில் பல இடங்களில் நாம் படிக்கிறோம். தானியேலிடம் தேவன் சொன்னதுபோல, வேதத்தை வாசித்து, ஆராய்ந்து தேவனுக்குள்ளான நமது அறிவை வளர்த்துக்கொள்ளுவோம். ஆமென்.

உபவாசம்

உபவாசம் என்ற வார்த்தையை  சிறுவயதில் எனக்கு அறிமுகப்படுத்தியதில் பெரும்பங்கு என் அம்மாவும் எனது சபையுமே. ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் மத்திய உணவை புறக்கணித்து, அந்த நேரத்தை ஜெபத்தில் செலவிடுவதை பார்த்திருக்கிறேன். அதுபோல மாதத்திற்கு ஒருமுறையாவது என் சபையில் உபவாசக்கூட்டம் தொடர்பான அறிவிப்புகள் வெளியாவது வழக்கம். அதைத்தவிர உபவாசம் இருந்து ஜெபித்த பெரிய அனுபவம் எனக்கு இருந்ததில்லை. உபவாசத்தைக் குறித்து வேதம் என்ன சொல்கிறது, தேவனுக்கு உகந்த உபவாசம் என்பது என்ன என்பதைக்குறித்தது வேதம் நமக்கு கற்றுத்தந்தவைகளை நாம் இந்த பதிவில் பார்க்கலாம். 

பழையஏற்பாட்டின் பெரும்பாலான இடங்களில் இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் பாவத்திலிருந்து மனந்திரும்பி தேவனிடத்தில் வரும்போது, இரட்டுடித்தி உபவாசம் இருந்தார்கள் என்று வேதம் சொல்லுகிறது [1 சாமுவேல் 7:6, 1 ராஜாக்கள் 21:27]. இதை ஒரு தாழ்மையின் அடையாளமாக நாம் புரிந்துக்கொள்ளலாம். நாங்கள் உபவாசம் பண்ணி, தேவனிடத்தில் தேடினோம். தேவன் எங்கள் விண்ணப்பத்தை கேட்டருளினார் எனறு எஸ்றா தனது 8ம் அதிகாரத்தில் கூறுகிறார். இதிலிருந்து உபவாசம் இருந்து தாழ்மையாய் அவரிடத்தில் வேண்டும்போது, கர்த்தர் நம் விண்ணப்பங்களை தயவாய் கேட்கிறார் என புரிந்துக்கொள்ளலாம். 

எஸ்தர் 4:16ல் , எஸ்தர் ராஜாவின் கண்களில் தயவு கிடைப்பதற்காக, யூதர்களை எல்லாம் கூடிவரச்செய்து, மூன்றுநாள் அல்லும் பகலும் புசியாமலும் குடியாமலும் இருந்து தனக்காக உபவாசமிருங்கள் எனக் கட்டளையிடுகிறாள். மொத்தத்தில், தேவனுக்கு முன்பாக தாழ்மையாயிருந்து தங்களின் விண்ணப்பங்களுக்கு தேவன் பதில் கொடுப்பதற்காக உபவாசமிருந்தார்கள் என்பது நமக்கு தெளிவாக புரிகிறது. 

ஆனால் ஏசாயா தீர்க்கதரிசி பின்வரும் மூன்று காரியங்கள் தேவனுக்கு உகந்த உபவாசங்கள் என்று தனது 58ம் அதிகாரம் 7ம் வசனத்தில் குறிப்பிடுகிறார். 

1. பசியுள்ளவனுக்கு உன் ஆகாரத்தைப் பகிர்ந்துகொடுக்கிறதும்

2. துரத்துண்ட சிறுமையானவர்களை வீட்டிலே சேர்த்துக்கொள்ளுகிறதும்

3. வஸ்திரமில்லாதவனைக்கண்டால் அவனுக்கு வஸ்திரங் கொடுக்கிறதும்

4. உன் மாம்சமானவனுக்கு உன்னை ஒளிக்காமலிருக்கிறதும்

அல்லவோ எனக்கு உகந்த உபவாசம். மனுஷன் தன் ஆத்துமாவை ஒடுக்குகிறதும், தலைவணங்கி நாணலைப்போல் இரட்டிலும் சாம்பலிலும் படுத்துக்கொள்ளுகிறதும், எனக்குப் பிரியமான உபவாச நாளாயிருக்குமோ இதையா உபவாசமென்றும் கர்த்தருக்குப் பிரியமான நாளென்றும் சொல்லுவாய்? எனக் கேள்வி எழுப்புகிறார். 

இயேசு கிறிஸ்த்துவின் காலங்களில் கூட அவர் மாய்மாலமான, கடமைக்குச் செய்யும் உபவாசங்களையும் ஜெபங்களையும் கடிந்துக்கொள்ளுவதை நாம் இங்கு நினைவுகூறலாம். நாம் நம்முடைய கிறிஸ்தவ வாழ்க்கையிலும் , ஏசாயா தீர்க்கதரிசி மூலம் நமக்கு உரைக்கப்பட்ட இந்த வார்த்தைகளை மனதில் கொண்டு உபவாசித்து ஜெபித்து தேவனின் பதிலை உடனடியாகப் பெற்றுக்கொள்ளுவோம். ஆமென்!

சுயநல ஜெபம்!

 

இந்த பதிவை வாசிக்கும்போது பின்வரும்  காரியத்தை உங்கள் கண்முன் காட்சிப்படுத்திக்கொள்ளுங்கள். நீங்கள் இயேசு கிறிஸ்துவின் காலத்தில் வாழ்ந்துகொண்டு இருக்கிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்ளுவோம். ஒரு குடும்பமாய் அவரை சந்திக்க ஒரு வாய்ப்பு கிடைக்கிறது. உங்களின் அன்பான தாயார், உங்கள் மீது கொண்ட பேரன்பினால், யேசுவிடம் பின்வரும் கோரிக்கையை வைக்கிறார். "உம்முடைய ராஜ்ஜியத்திலே என் குமாரராகிய இவ்விரண்டு பேரில் ஒருவன் உமது வலது பாரிசத்தில், ஒருவன் உமது இடது பாரிசத்திலும் உட்கார்ந்திருக்கும்படி அருள் செய்ய வேண்டும்". [ மத்தேயு 20:21 ]. இது உங்கள் பார்வையில் என்ன மாதிரியான விண்ணப்பம். இதில் தெரியும் ஒரு சுயநலம், சரியானதா, தவறானதா என்பதை இந்த பதிவின் இறுதியில் பார்ப்போம். 

வேதத்தில் காணும் ஜெப வீரர்களான எஸ்ராவும், நெகேமியாவும்  தங்கள் மக்களுக்காகவும், தேசத்துக்காகவும் உருக்கமாக போராடி ஜெபித்தார்கள். இஸ்ரவேல் ஜனங்கள் பாபிலோனில் சிறைப்பட்ட காலங்களில், சிறைபிடிக்கப்பட்டோரில் ஒருவரான நெகேமியா அந்த சூசான் தேசத்து ராஜாவின் சபையில் பெரிய பொறுப்பில் இருந்தார். அப்பொழுது அவருடைய சகோதரரில் ஒருவரும் மற்றுமொரு மனுஷரும் யூதாவிலிருந்து வந்திருக்கிறார்கள் எனக் கேள்விப்பட்டு, சிறையிருப்பிலிருந்து தப்பின யூதர்கள் எருசலேமில் எப்படி இருக்கிறார்கள் என  விசாரிக்க சென்றார். 

மீந்து தப்பின யூதர்கள் அந்த தேசத்திலே மகா தீங்கை அனுபவிக்கிறார்கள், எருசலேமின் அலங்கம்  இடிக்கப்பட்டது, அதின் வாசல்கள் அக்கினியால் சுட்டெரிக்கப்பட்டது என கேள்விப்பட்டவுடன் நெகேமியா அழுது, துக்கித்து, உபவாசித்து மன்றாடி ஜெபித்தார் என்று நெகேமியா 1 ம் அதிகாரத்தில் படிக்கிறோம். அதுமட்டுமில்லாமல், 6ம் வசனத்தில் - நானும் என் தகப்பன் வீட்டாரும் பாவம் செய்தோம் தன்னையும் சேர்த்தே தாழ்த்துகிறார். இதின் விளைவு, நெகேமியாவுக்கு ராஜாவினிடத்தில் தயவு கிடைத்தது. அவர் எருசலேமுக்குச் சென்று அதின் வாசல்களை "எழுந்து காட்டுவோம் வாருங்கள்" என்று அறைகூவல் விடுத்தார். 

இன்றும் கூட நாம் சமூக ஊடகங்களில், தேசம் முழுவதும் நடக்கிற காரியங்கலைப் பார்த்து "உச்" கொட்டிக்கொண்டிருக்கிறோம். மாலையில் குடும்ப ஜெபத்துக்க்காக கூடும் போது, நமக்காகவும் நம் குழந்தைகளுக்காகவும் மட்டும் ஊக்கமாக ஜெபிக்கிறோம். ஒரு எஸ்றா போல, ஒரு நெகேமியா போல கர்த்தருடைய சமூகத்தில், அடுத்தவர்களுக்காகவும் அடுத்த தேசத்து மக்களுக்காகவும் எப்பொழுது கதறி ஜெபிக்கப் போகிறோம்?

“பிதா எவருக்காய் அதை ஆயத்தம் பண்ணியிருக்கிறாரோ அவருக்கேயல்லாமல் இதை அருளுவது எனக்கடுத்ததல்ல” என்று இயேசு அந்த தாய்க்கு  பதிலளித்தார். பிதாவின் சித்தமறிந்து ஜெபிப்பதுதான் கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை. 

“வேதத்தைக் கேளாதபடி தன் செவியை விலக்குகிறவனுடைய ஜெபமும் அருவருப்பானது” (நீதி. 28:9).

உரியாவின் நேர்மை

 

தாவீது ராஜா தன்னுடைய ஆட்சி காலத்தில், ஆண்டவராகிய கர்த்தரின் சித்தத்துக்கு எதிராக பெண் ஆசையினால் செய்த பாவத்தை நாம் 2 சாமுவேல் அதிகாரங்களில் படித்திருப்போம். அந்த அதிகாரங்களை நான் தியானிக்கும்போது, அந்த பாவத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட ஏத்தியனாகிய உரியாவின் நேர்மையும், அவனுடைய தேச பக்தியும் என்னை மிகவும் கவர்ந்தது. 

2 சாமுவேல் 12ம் அதிகாரம் 7 மற்றும் 8ம் வசனம் இவ்வாறாக கூறுகிறது. "இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தர் சொல்லுகிறது என்னவென்றால்: நான் உன்னை இஸ்ரவேலின்மேல் ராஜாவாக அபிஷேகம்பண்ணி, உன்னைச் சவுலின் கைக்குத் தப்புவித்து, உன் ஆண்டவனுடைய வீட்டை உனக்குக் கொடுத்து, உன் ஆண்டவனுடைய ஸ்திரீகளையும் உன் மடியிலே தந்து, இஸ்ரவேல் வம்சத்தையும், யூதா வம்சத்தையும் உனக்குக் கையளித்தேன்; இது போதாதிருந்தால், இன்னும் உனக்கு வேண்டியதைத் தருவேன்". 

இவ்வளவு காரியங்களை தேவனிடத்திலிருந்து பெற்றுக்கொண்டும், உரியாவின் மனைவியின் பேரில் இச்சைக்கொண்டு , தேவனுடைய பார்வைக்கு பொல்லாங்கான காரியத்தை தாவீது ராஜா செய்யதார். அதுமட்டுமல்லாமல், உரியாவின் மனைவி தான் கர்பவதியென்று தாவீதுக்கு சொன்னவுடன், அந்த தவறை மறைக்க பின்வரும் காரியங்களை அவர் தொடர் பாவங்களாகச் செய்தார்.

1. உரியாவை போர் களத்திலிருந்து திரும்பி வரச்செய்து, யுத்தத்தின் செய்திகளை விசாரித்துவிட்டு, இவ்வாறாக சொல்லுகிறார், "பின்பு தாவீது உரியாவை நோக்கி: நீ உன் வீட்டிற்குப் போய், பாதசுத்தி செய் என்றான்; உரியா ராஜ அரமனையிலிருந்து புறப்பட்டபோது, ராஜாவினிடத்திலிருந்து உச்சிதமான பதார்த்தங்கள் அவன் பின்னாலே அனுப்பப்பட்டது". 

ஆனால் ராஜாவுக்கும் தேசத்துக்கும் நேர்மையானவனாகிய உரியா, தன் வீட்டிற்குப்போகாமல், ராஜ அரமனையின் வாசலிலே தன் ஆண்டவனுடைய எல்லாச் சேவகரோடுங்கூட படுத்துக்கொண்டிருந்தான். இதை தாவீது ராஜா கேள்விப்பட்டு கேட்டபோது, "உரியா தாவீதை நோக்கி: என் ஆண்டவனாகிய யோவாபும் என் ஆண்டவனின் சேவகரும் வெளியிலே பாளயமிறங்கியிருக்கையில், நான் புசிக்கிறதற்கும், குடிக்கிறதற்கும், என் மனைவியோடே சயனிக்கிறதற்கும், என் வீட்டுக்குள் பிரவேசிப்பேனோ? நான் அப்படிச் செய்கிறதில்லை என்று உம்முடைய பேரிலும் உம்முடைய ஆத்துமாவின்பேரிலும் ஆணையிட்டுச் சொல்லுகிறேன் என்றான்"

2. இரண்டாவதாக தாவீது ராஜா, மறுநாள் உரியாவை அரண்மனைக்கு அழைத்து, அவனை குடித்து வெறிக்க பண்ணினான். ஆனாலும் உரியா தன வீட்டுக்குள் பிரவேசிக்கவில்லை.

3. மூன்றாவதாக, உரியா எனப்படும் அந்த நேர்மையான வீரனிடமே, அவனை கொலைசெய்யத்தக்கதான திட்டங்களை கொடுத்து விடுகிறான். இது எவ்வளவு பெரிய நம்பிக்கை துரோகம் பாருங்கள். இந்த காரியம்தான் தேவனை கோபப்படுத்தியிருக்கக் கூடும். 

தாவீது ராஜா தேவனால் அபிஷேகம் செய்யப்பட்ட மனிதனாக இருந்தாலும், சர்வ வல்ல நியாயாதிபதியான நம் தேவன், அவரின் இந்த பிறர் மனை நோக்கி, உரியாவுக்கு நம்பிக்கை துரோகம் செய்த இந்த பாவத்திற்கான பின்வருமான தண்டனைகளை தருகிறார். 

தண்டனை 1 : 2 சாமுவேல் 12:10 - "இப்போதும் நீ என்னை அசட்டைபண்ணி, ஏத்தியனாகிய உரியாவின் மனைவியை உனக்கு மனைவியாக எடுத்துக்கொண்டபடியினால், பட்டயம் என்றைக்கும் உன் வீட்டைவிட்டு விலகாதிருக்கும்". தன வாலிப பிராயத்திலிருந்து சவுலின் பட்டயத்திற்கு பயந்து ஓடிய தாவீது ராஜா, பிற்காலங்கலில் தன் மகன் அப்சலோமின் பட்டயத்திற்கு கடைசி வரை பயந்து ஓடியது வரலாறு.

தண்டனை 2 : 2 சாமுவேல் 12:14 - "ஆனாலும் இந்தக் காரியத்தினாலே கர்த்தருடைய சத்துருக்கள் தூஷிக்க நீ காரணமாயிருந்தபடியினால், உனக்குப் பிறந்த பிள்ளை நிச்சயமாய் சாகும்". தாவீதின் தவறான உறவினால் பத்சேபாளுக்கு பிறந்த குழந்தை வியாதிபட்டு கேவலமாயிருந்தது என்று வேதம் கூறுகிறது. தாவீது அந்த பிள்ளைக்காக உபவாசித்து, தேவனிடத்தில் மன்றாடிய போதும், அந்த குழந்தை இறந்தது என்று வேதம் கூறுகிறது. 

தண்டனை 3 :2 சாமுவேல் 12:11 - "கர்த்தர் சொல்லுகிறது என்னவென்றால், இதோ, நான் உன் வீட்டிலே பொல்லாப்பை உன்மேல் எழும்பப்பண்ணி, உன் கண்கள் பார்க்க, உன் ஸ்திரீகளை எடுத்து, உனக்கு அடுத்தவனுக்குக் கொடுப்பேன்; அவன் இந்தச் சூரியனுடைய வெளிச்சத்திலே உன் ஸ்திரீகளோடே சயனிப்பான்". இந்த உக்கிரமான வார்த்தைகளை தேவனிடத்திலிருந்து தாவீது பெற்றார் என்றால் அது உரியாவின் நேர்மையும், ராஜாவின் மேலும் தேசத்தின் மேலும் கொண்ட உரியாவின் விசுவாசமே தேவனுக்கு முன்பாக கோபத்தை உண்டாக்கியிருக்கிறது என்பது என் கருத்து. இதன்மூலம் எளியவர்களுக்கும், சிறுமைப்பட்டவருக்கும், ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கும் நம் தேவன் அவரின் கரங்களை உயர்த்துவார் என்பது நமக்கு தெரிகிறது. 

2 சாமுவேல் 15:22 இப்படியாக கூறுகிறது, "அப்படியே அப்சலோமுக்கு உப்பரிகையின்மேல் ஒரு கூடாரத்தைப் போட்டார்கள்; அங்கே அப்சலோம் சகல இஸ்ரவேலரின் கண்களுக்கு முன்பாக, தன் தகப்பன் தாவீதின்  மறுமனையாட்டிகளிடத்தில் பிரவேசித்தான்"

தேவனுடைய உக்கிர கோபாக்கினைக்கு விலகி, நீதிமான்களாய் நடப்போம்! நமக்காக பரிந்து பேசுகிற நம் தேவனாகிய இயேசு கிறிஸ்துவினிடத்தில் இடைவிடாமல் ஜெபிக்கிறவர்களாயும், ஆவியானவரின் பிரசன்னத்தை தினமும் உணர்கிறவர்களாயும் வாழுவோம். ஆமென் !

பின்குறிப்பு  - தாவீதுவின் கூடவே இருந்த நம்பிக்கையான முப்பத்தியேழு பராக்ரமசாலிகளின் பெயர்களை வேதம் 2 சாமுவேல் 23 ம் அதிகாரத்தில் பட்டியலிடுகிறது, அதில் முப்பத்தி ஏழாவது பெயர் - ஏத்தியனாகிய உரியா! 

உயிர்த்தெழுதல்

 

இயேசு இந்த உலகில் வாழ்ந்த காலங்களில் எத்தனையோ விதமான போதனைகளின் மூலம் மக்களை நீதியின் பாதைகளில் நடத்தினார். அற்புதங்களின் மூலம் சுகவீனமானவர்களையும், குஷ்டரோகிகளையும் சுகமாக்கினார். ஆனாலும் தன்னுடைய கடைசி நாட்களில் அவருடைய சீடர்களிடம் மட்டுமே, தான் பாடுகள் அனுபவிக்கபோவதைக் குறித்தும், தன்னுடைய மரணத்தைக் குறித்தும், உயிர்த்தெழுதலைக் குறித்தும் கூறினார். ஆனாலும் இதெல்லாம் முன்னேமே வேதத்தில் தீர்க்கதரிசிகளினால் உரைக்கப்பட்டதே. அவர் ஒருமுறை அல்ல, பல முறை இந்த காரியங்களைக் குறித்து தன்னுடைய சீடர்களிடம் சொல்லத்தொடங்கினார். 

மத்தேயு 16:21 ல் "அதுமுதல் இயேசு, தாம் எருசலேமுக்குப்போய், மூப்பராலும் பிரதான ஆசாரியராலும் வேதபாரகராலும் பல பாடுகள் பட்டு, கொலையுண்டு, மூன்றாம் நாளில் எழுந்திருக்கவேண்டும் என்பதைத் தம்முடைய சீஷர்களுக்குச் சொல்லத்தொடங்கினார்"

22ம் வசனத்தில் "அப்பொழுது, பேதுரு அவரைத் தனியே அழைத்துக்கொண்டுபோய்: ஆண்டவரே, இது உமக்கு நேரிடக்கூடாதே, இது உமக்குச் சம்பவிப்பதில்லை என்று அவரைக் கடிந்துகொள்ளத் தொடங்கினான்" அதற்க்கு இயேசு அவனைக் கடித்துக்கொண்டு "எனக்கு பின்னாலே போ சாத்தானே" என்ற கடினமான வார்த்தைகளை உபயோகப்படுத்தினார் என்பதை அடுத்த வசனத்தில் நாம் பார்க்கிறோம். 

பேதுரு அவரோடுகூட முழுவதுமாக பயணித்தாலும், அவரின் மரணத்தை முழுவதுமாக நம்பினான், அதனால்தான் அவனின் மாம்ச  சிந்தை வெளிப்பட்டது. அவரின் உயித்தெழுதலைக்குறித்து அவர் சொன்ன காரியங்கள் பேதுருவின் இருதயத்தில் கொஞ்சம் கூட புலப்படவில்லை. அது மட்டும் அல்ல, ஆறு நாட்களுக்கு பின்பு இயேசு பேதுரு முதலான சீடர்களுடன் ஒரு உயர்ந்த மலைக்கு ஜெபிப்பதற்காகச் செல்வார். அப்பொழுது மோசேயும், எலியாவும் இயேசுவினிடத்திலே பேசுகிறவர்களாக அவர்களுக்கு காணப்பட்டார்கள். அப்பொழுதும்கூட  "பேதுரு இயேசுவை நோக்கி: ஆண்டவரே, நாம் இங்கே இருக்கிறது நல்லது; உமக்குச் சித்தமானால், இங்கே உமக்கு ஒரு கூடாரமும், மோசேக்கு ஒரு கூடாரமும், எலியாவுக்கு ஒரு கூடாரமுமாக, மூன்று கூடாரங்களைப் போடுவோம் என்றான்" [மத்தேயு 17:4]. 

அவரின் மரணத்தைக் குறித்து மிகவும் துக்கப்படுகிறவராய் பேதுருவை நாம் காண்கிறோம். ஆனாலும் அவரோ அல்லது மற்ற சீடர்களோ அவரின் உயித்தெழுதலைக் குறித்து கொஞ்சம்கூட  உணரவில்லை.  மத்தேயு 17:22 & 23 ல் "அவர்கள் கலிலேயாவிலே சஞ்சரிக்கும்போது, இயேசு அவர்களை நோக்கி: மனுஷகுமாரன் மனுஷர் கைகளில் ஒப்புக்கொடுக்கப்படுவார். அவர்கள் அவரைக் கொலைசெய்வார்கள்; ஆகிலும் மூன்றாம் நாளிலே உயிர்த்தெழுந்திருப்பார் என்றார். அவர்கள் மிகுந்த துக்கமடைந்தார்கள்." 

ஒருவேளை பேதுருவும் அவருடைய சீடர்களும், மரியாள் மற்றும் அவர்களோடிருந்த மற்ற பெண்களும் உயித்தெழுதலைக்குறித்து அவர் சொன்னதை விசுவாசித்திருந்தால் அவரின் மரணத்தைக்குறித்து, துக்கித்திருக்க வாய்ப்பில்லை, மற்றும் அவரின் உடலை பதப்படுத்தும் வேலைகளில் ஈடுபட்டிருக்க மாட்டார்கள் என்பது நமக்கு புலப்படுகிறது. 

இப்படியிருக்க யார் அவரின் உயிர்த்தெழுதலை விசுவாசித்தார்கள் என மத்தேயு தனது சுவிஷேசத்தில் மிகத்தெளிவாக எழுதியிருக்கிறார். 

மத்தேயு 27:62-66 ல் "ஆயத்தநாளுக்குப் பின்னான மறுநாளிலே பிரதான ஆசாரியரும் பரிசேயரும் பிலாத்துவினிடத்தில் கூடிவந்து: ஆண்டவனே, அந்த எத்தன் உயிரோடிருக்கும்போது, மூன்று நாளைக்குப் பின் எழுந்திருப்பேன் என்று சொன்னது எங்களுக்கு ஞாபகமிருக்கிறது. ஆகையால், அவனுடைய சீஷர்கள் இராத்திரியிலே வந்து, அவனைக் களவாய்க் கொண்டு போய், மரித்தோரிலிருந்து எழுந்தானென்று ஜனங்களுக்குச் சொல்லாதபடிக்கும், முந்தின எத்தைப்பார்க்கிலும் பிந்தின எத்து கொடிதாகாதபடிக்கும், நீர் மூன்று நாள் வரைக்கும் கல்லறையைப் பத்திரப்படுத்தும்படி கட்டளையிட வேண்டும் என்றார்கள். அதற்குப் பிலாத்து: உங்களுக்குக் காவல்சேவகர் உண்டே; போய், உங்களால் கூடியமட்டும் பத்திரப்படுத்திக்கொள்ளுங்கள் என்றான். அவர்கள் போய்க் கல்லுக்கு முத்திரைபோட்டு, காவல் வைத்து, கல்லறையைப் பத்திரப்படுத்தினார்கள்".

இயேசுவின் சத்துருக்களான, அவரைக் குற்றப்படுத்தி சிலுவையில் அறைந்து கொன்ற பிரதான ஆசாரியரும், பரிசேயருமே அவரின்  கடைசி நாட்களில் அவர் மரணத்தைக்குறித்தும், உயித்தெழுதலைக்குறித்தும் அவர்களுக்குச் சொன்ன காரியங்களை விசுவாசித்தார்கள் என்றும், அவர் உயிர்த்தெழுதலைக் குறித்து கூறிய அந்த வார்த்தைகள் அவர்களின் மனதை நெருடிக்கொண்டிருந்தது என்பதும், ஒய்வு நாள் என்றுக்கூட பாராமல் அவர்கள் செய்த இந்த காரியம் மூலம் நமக்கு  என்பது மிகத்தெளிவாக தெரிகிறது. 

நாமும் கூட, சத்தியத்தை அறியாத இந்த உலகம் இயேசுவின் உயித்தெழுதலைக் குறித்து சொல்லுகிற அவதூறுகள், இயேசு மரித்தும் சதாகாலம் உயிரோடிருக்கிறார் என்ற அவர்களின் அடிமனதில் உள்ள நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடே என்று விசுவாசித்து அவர்களுக்காக ஜெபிப்போம். 

மத்தேயு 28:6 "அவர் இங்கே இல்லை; தாம் சொன்னபடியே உயிர்த்தெழுந்தார்"

இடறல்!

 உலகபிரகமாக பார்த்தோமானால், "இடறல்" என்பதின் மொழியாக்கம் "தடை" என்று தமிழ் அகராதி சொல்லுகிறது. பரிசுத்த வேதம் "இடறல்" குறித்து என்ன சொல்கிறது என்பதை இந்த பதிவில் எடுத்துக்காட்டுடன் பார்ப்போம். 

எவனொருவன் தன்னுடைய ஆவிக்குரிய வாழ்வில் ஒருசில காரணங்களால் தடுமாறி மீண்டும் பாவத்துக்குள் செல்கிறானோ, அதையே வேதம் இடறல் என்ற வார்த்தையினால் குறிப்பிடுகிறது. ஒரு மனிதனுடைய வாழ்க்கையில் இடறல் பல காரணங்களால் ஏற்படுகிறது. இந்த தருணத்தில், இடறலை தீவிரமாய் காதலிக்கும் ஒருவனை அறிமுகப்படுத்துவது நம்முடைய புரிதலுக்கு பிரயோஜனமாயிருக்குமென்று எண்ணுகிறேன். 

"தெளிந்த புத்தியுள்ளவர்களாயிருங்கள், விழித்திருங்கள்; ஏனெனில், உங்கள் எதிராளியாகிய பிசாசானவன் கெர்ச்சிக்கிற சிங்கம்போல் எவனை விழுங்கலாமோ என்று வகைதேடிச் சுற்றித்திரிகிறான் - 1 பேதுரு 5:8". 

இந்த காரியத்தை பேதுரு தன்னுடைய அனுபவத்தின் மூலம் எழுதியிருக்கிறார். இயேசு இந்த உலகில் வாழ்ந்த குறுகிய கால கட்டத்தில், அவருடனே பெரும்பான்மையான நாட்கள் வாழ்ந்த பேதுருவே, அவர் விழித்திருந்து ஜெபம் பண்ண மூன்றுதரம் சொல்லியும், மாம்ச பலவீனத்தால் நித்திரையாயிருந்து, இடறலுக்குள்ளாகி அவரை மூன்று தரம் மறுதலித்தார். மாற்கு 14:29 இல் "உம்  நிமித்தம் எல்லாரும் இடறல் அடைந்தாலும், நான் இடறல் அடையேன்" என்று தீர்மானமாகச் சொன்ன பேதுரு இடறலடைந்து மறுதலித்தது ஜெபத்தின் குறைச்சலால்தான் என்பதை அவர் உணராமல் இல்லை. 

அப்படியானால், நாம் விழித்திருந்து ஜெபிப்பதினால் எப்படி இந்த பொல்லாதவனின் வலையிலிருந்து தப்பிக்க பெலன் / தெளிந்த புத்தி  கிடைக்கும் என்பது குறித்து லூக்கா 22:43 இல் "அப்பொழுது வானத்திலிருந்து ஒரு தூதன் தோனறி அவரை பெலப்படுத்தினான்" என்று குறிப்பிடுகிறார். அந்த ஜெபத்தில் கிடைத்த பெலத்தின் மூலமாக தான் இயேசு கிறிஸ்த்து இந்த உலகத்தை ஜெயித்தார் என்பதை நாம் உணர்கிறோம். 

மறுதலித்த பேதுரு பின்னர் அதை உணர்ந்து மனங்கசத்து அழுதார் என்பதை சுவிசேஷங்களில் படிக்கிறோம். அதுமட்டுமல்ல, தன்னை மறுதலித்து, பின்னர் மனந்திரும்பிய பேதுருவை தான் மன்னித்து ஏற்றுக்கொண்டத்தை தெரிவித்து, அவரை தேற்றுவதற்காகவும், இயேசு உயித்தெழுந்தபின் அவருக்கு தரிசனமானார் என்பதை லூக்கா 24:34 இல் படிக்கிறோம். ["கர்த்தர் மெய்யாகவே உயித்தெழுந்து சீமோனுக்குத் தரிசனமானார் என்று அவர்கள் சொல்லக் கேட்டு"]

மத்தேயு 4:1 இல் -" அப்பொழுது இயேசு பிசாசினால் சோதிக்கப்படுவதற்கு ஆவியானவராலே வனாந்திரத்திற்குக் கொண்டுபோகப்பட்டார்". இந்த உலகத்தை இரட்சிப்புக்கு உள்ளாக்கிய மனுஷகுமாரர் கூட தேவனுடைய சித்தத்தின் படி இடறலுக்குள்ளானாரென்றும், அதை அவர் பரிசுத்த வேத வசனங்களினால் ஜெயித்தார் என்றும் மத்தேயு 4ம் அதிகாரத்தில் படிக்கிறோம். 

இது போக, இந்த உலகப்பிரகமான காலத்திலே பலவீனமான விசுவாசிகளை இடறலுக்கு உண்டாக்குகிற மனிதர்களுக்கு என்ன கிடைக்கும் என்பதை லூக்கா 17: 1 & 2 மற்றும் மத்தேயு 18:6-9 தெளிவாய் விளக்குகிறது. 

"1. பின்பு அவர் தம்முடைய சீஷர்களை நோக்கி: இடறல்கள் வராமல்போவது கூடாதகாரியம், ஆகிலும் அவைகள் எவனால் வருகிறதோ, அவனுக்கு ஐயோ!

2. இந்தச் சிறுவரில் ஒருவனுக்கு இடறலுண்டாக்குகிறதைப் பார்க்கிலும், அவனுடைய கழுத்தில் ஏந்திரக்கல் கட்டப்பட்டு, அவன் சமுத்திரத்தில் தள்ளுண்டுபோவது அவனுக்கு நலமாயிருக்கும்"

ஆதலால் நாம் சோதனைகளுக்கு நம்மைத்தாமே தப்புவிக்க  விழித்திருந்து ஜெபிப்போம்! ஒருவரை இருவர் ஜெபத்தில் பலப்படுத்துவோமாக! ஆமென். 

கோபம் ஒரு பாவமா??

மனிதர்களின் இந்த பூவுலக வாழ்க்கையில், கோபமும், இச்சையும்தான் பிரதான பாவங்களின் பிறப்பிடமாக நாம் காண்கிறோம். இச்சை என்பது ஒரு உணர்ச்சியாக இருந்தாலும், அந்த உணர்வே ஒரு பாவம் என்று வேதம் பல இடங்களில் தெளிவாக கூறுகிறது. ரோமர் 7:7 ல் "இச்சியாதிருப்பாயாக என்று நியாயப்பிரமாணம் சொல்லாதிருந்தால், இச்சை பாவம் என்று நான் அறியாமலிருப்பேனே" என்று பவுல் அப்போஸ்தலன் கூறுகிறார். மத்தேயு 5:28 ல், இயேசு இன்னும் தெளிவாக, ஒரு ஸ்திரீயை இச்சையோடு பார்க்கிற எவனும், தன இருதயத்தில் அவளோடு விபச்சாரம் செய்தாயிற்று என்று நியாயப்பிரமாணத்திற்கு விரிவுரை கூறுகிறார். எனவே இச்சை என்ற உணர்வே பாவம் என்பதில் எந்த ஒரு மாற்றுக்கருத்தும் இல்லை. கிறிஸ்துவினுடையவர்கள் தங்கள் மாம்சத்தையும் அதின் ஆசை இச்சைகளையும் சிலுவையில் அறைந்திருக்கிறார்கள் என்று கலாத்தியர் 5:24 சொல்கிறது. 

ஆனால் கோபம் என்பது ஒரு உணர்ச்சி, மாம்சத்தின் வெளிப்பாடு. தேவனும், மற்ற தீர்க்கதரிசிகளும் பல இடங்களில் கோபம் கொண்டார்கள் என்று நாம் வேதத்திலே படிக்கிறோம். சங்கீதம் 4:4 ல் தாவீது ராஜா "நீங்கள் கோபம் கொண்டாலும், பாவம் செய்யாதிருங்கள்" என்று தெளிவாக கூறுகிறார். எபேசியர் 4:26 ல் பவுல் அப்போஸ்தலன் இவ்வாறாக கூறுகிறார், "நீங்கள் கோபம் கொண்டாலும், பாவம் செய்யாதிருங்கள். சூரியன் அஸ்தமிக்கிறதற்கு முன்பாக உங்கள் எரிச்சல் தணியக்கடவது". 

கிறித்துவின் சாயலாயிருந்து, ஆவியின் கனிகளை தன்னுள் ஏற்றுக்கொண்ட மனிதர்களால் மட்டும் தான், கோபம் பிறப்பிக்கும் பாவத்திலிருந்து நம் ஆத்துமாவை காத்துக்கொள்ள முடியும். புதிய ஏற்பாட்டில், கலாத்தியர் 5ம் அதிகாரத்தில் இந்த காரியங்கள் குறித்து மிகத்தெளிவாக கூறியிருந்தாலும், கோபத்திலிருந்து பிறக்கும் பாவங்களை எப்படி தடுப்பது என சங்கீதம் 4 ம் அதிகாரத்தில் தாவீது தனது அனுபவத்தைக் கூறுகிறார்.  

சங்கீதம் 4:4 ல் தாவீது பின்வருமாறு கூறுகிறார்," உங்கள் படுக்கையிலே உங்கள் இருதயத்தில் பேசிக்கொண்டு அமர்ந்திருங்கள்". தேவனுடைய பிள்ளைகளே, நாம் கோபப்படும் ஒவ்வொரு தருணத்திலும், இந்த வசனத்தை நினைவில் கொண்டு, இந்த காரியத்தை செயல்படுத்துவோமானால், பாவத்துக்கு நம்மை விலக்கிக் காப்போம்.

நாம் ஆவியினாலே பிழைத்திருந்தால், ஆவிக்கேற்றப்படி நடக்கவும் கடவோம் [கலாத்தியர் 5:25]. ஆமென்.

பொறாமையின் ஆவியை வெல்வது எப்படி?

பொறாமை ஒரு எலும்புருக்கி நோய் என்று நீதிமொழிகள் 14:30 சொல்கிறது, இது மிக சாதாரணமாக நம்மிடையே காணப்படும் ஒரு நோய். நமக்கு தேவையானவைகளை தேவனிடம் கேட்டுப் பெற்றுக்கொள்ளாமல் அடுத்தவனை அல்லது அயலானை பார்த்து பொறாமை கொள்வதே இதன் மூல காரணம். 

பொறாமை ஒன்றும் இந்த கிருபையின் காலத்தில் அறிமுகமானது இல்லை. நியாயபிராமண காலத்தின் முன்பே பொறாமை என்ற பாவம் இருந்ததாக வேதம் கூறுகிறது. ஆதியாகமம் 26ம் அதிகாரத்தில், ஆபிரகாமின் குமாரனான ஈசாக்கு தான் வாழ்ந்த காலத்தில் பஞ்சம் ஏற்பட்டதால், தேவனுடைய வார்த்தைக்கு கீழ்ப்படிந்து பெலிஸ்தரின் ராஜாவாகிய அபிமேலேக்கு ஊராகிய கேரார் என்னும் நகரத்திலே குடிபெயர்ந்தான்.  ஈசாக்கு அந்த தேசத்திலே நிலங்களை சீர்படுத்தி விதை விதைத்தான் [ஆதியாகமம் 26:12]. கர்த்தர் அவனை ஆசீர்வதித்தபடியால் அந்த வருடத்தில் நூறு மடங்கு பலனடைந்து, பெரிய பணக்காரனானான் என்று வேதம் சொல்லுகிறது. அவனுக்கு ஆடும், மாடும் பெருகி, நிறைய பணிவிடைகாரர்கள் இருந்தபடியால், அருகிலுள்ள பெலிஸ்தர்கள் அவன்மேல் பொறாமைக்கொண்டார்கள் என்று 14ம் வசனத்தில் படிக்கிறோம்.  

பொறாமை ஏன் எலும்புருக்கி என்று வேதம் சொல்கிறதென்றால், பெலிஸ்தர்கள் தங்கள் மனதில் பொறாமைக் கொள்வதோடு நிறுத்திக் கொள்ளாமல், ஈசாக்கு தன் வேலையாட்களைக் கொண்டு வெட்டி வைத்த அவன் துரவுகளையெல்லாம் தூர்த்து, மண்ணினால் நிரப்பிப்போட்டார்கள் [ஆதியாகமம் 26:12] . [துரவு என்றால் கிணறு அல்லது பெரிய கால்வாய்]. ஒரு விவசாயியாய் அவர் எவ்வளவு துன்பங்களை அனுபவித்திருப்பார் என்பதை யோசித்துப்பாருங்கள். 

இவ்வாறாக பலமுறை அயலாரின் பொறாமையின் விளைவாக துன்பத்தை அனுபவித்த ஈசாக்கின் சந்ததியை தேவன் ஆசீர்வதித்து, அதே பெலிஸ்தரின் ராஜாவான அபிமேலேக்கு அவருடன் சமாதானமாக போகச்செய்தார் என்று 29ம் வசனத்தில் படிக்கிறோம். நாமும், "ஏற்ற காலத்திலே தேவன் உங்களை உயர்த்தும்படிக்கு, அவருடைய பலத்த கைக்குள் அடங்கியிருங்கள் [1 பேதுரு 5:6]" என்ற வசனத்திற்கேற்ப, சண்டையிடாமல் பொறுமையாய் அவருடைய பலத்த கைக்குள் அடங்கியிருப்போம். 

இத்தகைய மனிதர்கள் மேல் பொறாமைக் கொள்ளாதே என்று வேதம் நம்மை எச்சரிக்கிறது. 

1. கொடுமையுள்ளவன் மீது பொறாமைக்கொள்ளாதே [நீதிமொழிகள் 3:31]

2. உன் மனதை, பாவிகள் மேல் பொறாமை கொள்ள விடாதே [நீதிமொழிகள் 23:17]

3. பொல்லாத மனுஷர் மேல் பொறாமைக கொள்ளாதே [நீதிமொழிகள் 24:1]

4. துன்மார்க்கர் மேல் பொறாமை கொள்ளாதே [நீதிமொழிகள் 24:19]

மனுஷன் படும் எல்லா பிரயாசமும், பயன்படும் எல்லா கிரியையும், அயலானுடைய பொறாமைக்கு ஏதுவாய் இருக்கிறது என்று பிரசங்கி 4:4 ல் கூறுகிறார். 

எப்படித்தான் இந்த பொறாமை என்னும் அசுத்த ஆவியிலிருந்து நம்மை விலக்கி காத்துக்கொள்வது. உலகிலே இதற்கான மருந்து "அன்பு" மட்டும் தான்.  ஒரு தகப்பன் தான் உயிராய் நேசிக்கும் தன் மகனோ, மகளோ ஒரு நல்ல வேலையில் சேர்ந்து, கை நிறைய சம்பளம் வாங்கி, மகிழ்ச்சியாய் வாழுவதைக்கண்டு பொறாமைப்படுவானா? காரணம் தகப்பன் தன் பிள்ளையின் மீது வைத்திருக்கும் கபடற்ற அன்பே. கலாத்தியர் 5:26ல் சொல்லியிருக்கிறதைப் போல, வீண் புகழ்ச்சியை விரும்பாமல், ஒருவரைஒருவர் கோபமூட்டாமலும், ஒருவர் மேல் ஒருவர் பொறாமைகொள்ளாமலும் இருக்கக்கடவோம், ஆமென். 

எப்படி ஜெபிப்பது - ஒரு சிறிய அலசல்

நமக்கான சில வினாக்கள் :

1. தினமும் ஜெபிக்கிறோமா? எவ்வளவு நேரம், எப்படி ஜெபிக்கிறோம்?

2. உங்கள் ஜெபம் பதிலளிக்கப்படுகிறதா?

3. பதிலளிக்கபட இல்லையென்றால் ஏன்?

சங்கீதம் 65:02 சொல்கிறது "ஜெபத்தை கேட்கிறவரே, மாம்சமான யாவரும் உம்மிடத்தில் வருவார்கள்"

மத்தேயு 6:6 சொல்கிறது "நீயோ ஜெபம் பண்ணும்போது ...உன் அறைவீட்டுக்குள் பிரவேசித்து உன் கதவைப் பூட்டி, அந்தரங்கத்திலிருக்கிற உன் பிதாவை நோக்கி ஜெபம் பண்ணு; அப்பொழுது அந்தரங்கத்தில் பார்க்கிற உன் பிதா உனக்கு வெளியங்கரமாய் பதிலளிப்பார்".

உங்கள் ஜெபம் மாம்சமான யாவருக்கும் பதிலளிக்கப் படும்; அதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. பின் ஏன் சில காரியங்களுக்கு நமக்கு பதில் கிடைப்பதில்லை என்பதுதான் நம் மனதில் தோன்றும் கேள்வி.

யோவான் எழுதிய சுவிசேஷம் 11ம் அதிகாரத்தை எடுத்து படித்துவிட்டு மேற்தோடரவும்...

இயேசு பெரிதாய் சிநேகிக்கும் லாசரு வியாதிபட்டிருந்தான். அவனுடைய இரண்டு சகோதரிகளும் ஏசுவுக்கு செய்தி சொல்ல ஆள் அனுப்பினார்கள். அவர் இந்த செய்தியை கேள்விப்பட்டு இரண்டு நாட்களித்து அவனைப் பார்க்கச்சென்றார். அவர் வருகிறாரென்று கேள்விப்பட்டு, மார்த்தாள் அவரை வரவேற்க எதிர்கொண்டு போனாள், ஆனால் மரியாள் வீட்டிலே அமர்ந்திருந்தாள் என்று வேதம் சொல்லுகிறது. [யோவான் 11:20]

இப்பொழுது உலக நாயகர்களான நமக்கு இருவரையும் பற்றி என்ன தோன்றுகிறது என்பதை உங்கள் சிந்தனைக்கே விட்டு விடுகிறேன். 

இரண்டு சகோதரிகளும் அவரிடத்தில் வேண்டிக்கொண்டார்கள். 

1. முதலில் மார்த்தாள் 21ம் வசனத்தில், "ஆண்டவரே நீர் இங்கிருந்தீரானால் என் சகோதரன் மரிக்க மாட்டான், இப்பொழுதும் நீர் தேவனிடத்தில் கேட்டுக்கொள்வது எதுவோ அதை தேவன் உமக்கு தந்தருளுவாரென்று அறிந்திருக்கிறேன் " என்றாள். அதற்க்கு "அவர் உன் சகோதரன் உரித்தெழுந்திருப்பான்" என்றார். அதற்கு மார்த்தாள், " உயிர்த்தெழுதல் நடக்கும் கடைசி நாளில் அவனும் உயித்தெழுவான்" என்றாள். அட டே என்ன ஒரு விசுவாசம். 

2. மரியாளும் ஏசுவை சந்தித்தவுடன் "ஆண்டவரே நீர் இங்கிருந்தீரானால் என் சகோதரன் மரிக்க மாட்டான்"  என்றாள். ஆனால் அது வார்த்தைகளால் மாத்திரம் அல்ல, அழுகையும் கதறலுமாய் இருந்தது. அந்த அழுது புலம்பிய வேண்டுதல்தான் மார்த்தாளுக்கும் மரியாளுக்குமான வித்தியாசம். 33ம் வசனத்தில் வேதம் சொல்கிறது, "அவள் அழுகிறதை ...இயேசு கண்டபோது ஆவியிலே கலங்கி, துயரமடைந்து, உடனே...அவனை எங்கே வைத்தீர்கள்" என்கிறார். எவ்வளவு துரிதமான பதில் பாருங்கள்....

2 சாமுவேல் 24:16 ல் "தேவதூதன் எருசலேமே அழிக்க தன் கையை அதின் மேல் நீட்டினபோது, கர்த்தர் அந்த தீங்குக்கு மனஸ்தாபப்பட்டு...." 

ஓசியா 12:4ல் "அவன் தூதனாரவருடன் போராடி மேற்கொண்டான், அழுது அவரை நோக்கி கெஞ்சினான்"

கடைசியாக ஒன்று மட்டும் சொல்லுகிறேன், நீங்கள் ஜெபத்தில் சிந்தும் கண்ணீரில் ஒரு துளிக்கூட நிலத்தில் விழுவதில்லை...சொன்னது நானல்ல...சங்கீதம் 56:8 ல் "என் கண்ணீரை உமது துருத்தியில் (Bottle ) வையும், அவைகள் உம்முடைய கணக்கில் (Book ) அல்லவோ இருக்கிறது.:

மாற்றி ஜெபிப்போம்...அவருடைய கால்களை கட்டிபோடுவோம், பதில் கிடைக்கும்வரை.

இரு மனிதர்கள்; இரு வழிகள்; இரு முடிவுகள் [சங்கீதம் 1]

பொதுவாக உலகப் பிரகாரமான எல்லா புத்தகங்களும், ஒரு மங்களகரமான முன்னுரையுடன் தொடங்கும். ஆனால் எனது பார்வையில், இந்த சங்கீத புத்தகத்தின் முதல் அத்தியாயம் ஒரு எச்சரிக்கையுடன் தொடங்குகிறது. நீதிமானுக்கும், துன்மார்க்கனுக்குமான வித்யாசத்தை தெளிவாக நமக்கு எச்சரிக்கிறது. 

வாழ்க்கையின் பெரும்பாலான நேரங்களில் நாம் எடுக்கும் ஒவ்வொரு முடிவுக்கும், நமக்கு ஒரு ஆலோசகர் தேவைப்படுகிறார். அந்த உலகப்பிரகாரமான ஆலோசகரின் வார்த்தைகளை நாம் சில நேரங்களில் குருட்டுத்தனமாக ஏற்பதும் உண்டு. அதனால் தேவனுடைய நாமம் மகிமைபடுமா அல்லது தூஷிக்கப்படுமா என்பதைக்குறித்து நாம் கொஞ்சம் கூட யோசிப்பதில்லை. இதே ஆலோசனைகளை நாம் தேவனினின் சமூகத்தில் வைத்து ஜெபித்து பெறுவதில்லை. இப்படி ஜெபித்து ஆலோசனைகளைப் பெறுபவர்களைத்தான்  இந்த அத்தியாயம் முதல் இரண்டு வசனங்களில் பாக்கியவான்கள் என்கிறது. 

இவர்களுடைய வாழ்க்கை எப்படியிருக்குமாம், நீர்கால்களில் ஓரமாய் நடப்பட்ட மரத்தைப்போல இருக்கும். காட்டில் தானாக வளரும் புதர் போல ஒழுங்கீன்மையாய் அல்ல, நடப்பட்டு பேணப்பட்ட நேர்த்தியாய் வளர்க்கப்பட்ட மரத்தைப் போல இருக்குமாம். தன்  காலத்தில், தன் கனியைக் கொடுத்து, மற்றவர்களுக்குப் பிரயோஜனமாய் இருக்குமாம். அவர்கள் செய்வதெல்லாம் வாய்க்கும் என்று மூன்றாம் வசனம் சொல்கிறது. 

துன்மார்க்கர்கள் அப்படியிராமல், காற்று பதறடிக்கும் பதரைப்போல, நன்மைகளை அனுபவியாமல், நிலைத்து நிற்காமல், மற்றவர்களுக்கு எந்த நன்மையையும் இல்லாமல் வாழுவான் என்று வேதம் கூறுகிறது. அவனுடைய வழி அழியும் என்ற கடினமான எச்சரிக்கையையும் வேதம் தெளிவாக கூறுகிறது. 

மிகவும் சிறிய சங்கீதம், சிறுவயதிலிருந்து பலமுறை மனப்பாடம் செய்த வசனங்கள், ஆனாலும் நம் சபைகளிலும் நம்மை சுற்றிலும் தினமும் இந்த பதர்களை பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோம். இந்த புதர்களை, திண்ணமான அரிசிகளாக்க தேவனுடைய ஆலோசனைகளை நம் தின ஜெபங்களில் கேட்ப்போமா?

6-Nov-2022

பூரண விசுவாசம்

கிறிஸ்தவ வாழ்க்கையில் வாழும் ஒவ்வொரு மனிதனுக்கும் மிகவும் பிரசித்தமான வார்த்தை "விசுவாசம்" (Faith).  நம்மைப் போன்ற பாரம்பரிய கிறிஸ்தவ குடும்பத்தில் பிறந்து வாழ்ந்தவர்களுக்கு உங்களுக்கு விசுவாசம் இல்லை என்று சொன்னால் கோபம் பீறிக்கொண்டு வரும். ஆம், நாமும் விசுவாசிக்கிறோம் என்பதி ல் எந்த மாற்றுக்கருத்தும் இல்லை. ஆனால் எந்த அளவு விசுவாசிக்கிறோம் என்பதில்தான் மொத்த கிறிஸ்த்தவமும் அடங்கியிருக்கிறது. 

ஆதியாகமம் 22 ம் அதிகாரத்தை வாசித்து பார்த்தோமானால் ஆபிரகாமின் விசுவாசத்தை உணரலாம். அவர் தேவனை கண்டதுமில்லை, வானத்திலிருந்து வரும் ஒரு சத்தத்தை வைத்தே தேவனை விசுவாசித்தார். தனக்கு நூறு வயதில் பிறந்த மகனை, ஈசாக்கை  தகன பலியாய் கொடுக்க தேவன் கட்டளையிட்ட போது, ஆபிரகாம் அதிகாலையிலே எழுந்து, தன் குமாரன் ஈசாக்கையும் கூட்டிக்கொண்டு, அதற்கான கட்டைகளையும் பிளந்துக்கொண்டு, கழுதையில் கூட்டிக்கொண்டு மோரியா தேசத்து மலைகளுக்க்குச் சென்றான் [ஆதியாகமம் 22:2]. எதையும் சாக்கு போக்காய் சொல்வதற்கு ஏதுவாய் மறக்கவில்லை. [முழுமையான கீழ்ப்படிதல் ] 

போகும்பொழுது ஈசாக்கு தகப்பனை நோக்கி, இதோ நெருப்பும் கட்டையும் இருக்கிறது, தகன பலிக்கு ஆட்டுக்குட்டி எங்கே என்று கேட்டான். அதற்கு ஆபிரகாம் "தேவன் தகன பலிக்கான ஆட்டுக்குட்டியைப் பார்த்துக்கொள்வார்" என்றான். அவர் எந்த மனநிலையில் எவ்வளவு விசுவாசத்தில் இதைச் சொல்லியிருப்பார் என்பதை உங்களின் ஊகத்திற்க்கே விட்டு விடுகிறேன்.

இந்த விசுவாசத்திற்கான பலனைத்தான் நாம் ஆசீர்வாதங்களாக நாம் அடைந்துகொண்டிருக்கிறோம். நமக்கு இப்பொழுது பிதாவை தெரியும், இந்த உலகத்தில் வாழ்ந்து மரித்து இன்று பரலோகத்தில் பிதாவின் வலதுபாரிசத்தில் வீற்றிருக்கின்ற குமாரனையும் தெரியும், அவர் விட்டுச்சென்ற தேற்றளவாளனையும் தெரியும். அப்படியானால் நமக்குள் இருக்கும் விசுவாசம், ஆபிரகாமைவிட பல மடங்கு இருக்கவேண்டும் ...சிந்திப்பீர்களா?

ஆதியாகமம் 22: 17 & 18 ல் ஆபிரகாமுக்கு கொடுக்கப்பட்ட ஆசீர்வாதங்கள் பட்டியலிடப்பட்டுள்ளது 

"உன் சந்ததியார் தங்கள் சத்துருக்களின் வாசல்களை சுதந்தரித்துக் கொள்ளுவார்கள்"

- அடுத்த தலைமுறைக்கான குடும்ப ஊழியம் 

23-Oct -2022

தாவீது ராஜாவின் தேவ பக்தி

 

இன்றைய கிறிஸ்தவர்களிடம் வேதாகமத்திலுள்ள ஒரு பெரிய ராஜாவின் பெயரைச் சொல்லச்சொன்னால் தொண்ணூறு சதவீதம் பேர் முதலில் சொல்லும் பெயர் தாவீது ராஜா. ஏசு கிறிஸ்துவுடன் வாழ்ந்த சீடர்கள் எழுதிய சுவிசேஷ புத்தகங்களில் ஏசுவுக்கு கொடுக்கும் அறிமுகமே இவ்வாறாகத்தான் தொடங்குகிறது, மத்தேயு: 1: 1-5 “ ஆபிரகாமின் குமாரனாகிய தாவீதின் குமாரனான இயேசுகிறிஸ்துவினுடைய வம்ச வரலாறு. இதுமட்டுமல்லாமல் ஈசாயின் மகனாகிய தாவீதை என் இருதயத்துக்கு ஏற்றவனாகக் கண்டேன் (அப்போஸ்தலர் 13:22) என தேவன் சாட்சிக் கூறுமளவுக்கு தேவனின் சித்தத்தின்படி தாவீது வாழ்ந்தான். 

இப்படிப்பட்ட ராஜா தன வாழ்நாளின் பெரும்பான்மையான காலம் தன் எதிரிகளுக்கு பயந்து ஓடி ஒளிந்து வாழ்ந்தான் என்பதை நம்மால் நம்ப முடிகிறதா? தாவீதைக் கொல்ல வேண்டுமென வெறித்தனமாக இஸ்ரவேல் முழுவதும் 10 ஆண்டுகளாக துரத்தின மனிதன்தான் சவுல். சவுல் தற்கொலை செய்து கொண்டதை நாம் அறிவோம் (1 சாமு 31). ஓர் அமலேக்கிய மனுஷன் தாவீதிடம் விரைந்து வந்து, தாவீதின் மனதிலே இடம் பிடிப்பதற்காக ஒரு பொய்யைச் சொன்னான். சவுலின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க, தான் சவுலைக் கொன்றுவிட்டதாகக் கூறி, அவனுடைய முடியையும் (கிரீடத்தையும்), அஸ்தகடகத்தையும் (கைக்காப்பையும்) தாவீதிடத்திலே கொடுத்தான். தன்னுடைய செயலிலே பூரிப்படைந்து, தாவீது தனக்கு வெகுமதி அளிப்பான் என அவன் எதிர்பார்த்தான். 

ஆனால் அதைக் கேட்ட தாவீதோ, தன்னுடைய வஸ்திரத்தைக் கிழித்து, அழுது. உபவாசித்து, நாள் முழுவதும் சவுலுக்காக துக்கம் கொண்டாடினான் (2 சாமு 1:1-11). கர்த்தரால் அபிஷேகிக்கப்பட்டவனைக் கொல்வதற்கான தைரியம் அவனுக்கு எங்கிருந்து வந்தது எனக் கேட்டான். சவுலைக் கொல்லத் துணிந்த அந்த அமலேக்கியனைக் கொல்லும்படி தன்னுடன் இருந்த ஒரு வாலிபனிடத்திலே சொன்னான். அம்மனிதன் தான் சொன்ன பொய்யிற்குத் தக்க விலையைப் பெற்றுக்கொண்டான். ஆனால் தாவீதின் மனப்பான்மையைப் பாருங்கள். தாவீதை தேவனுடைய இருதயத்திற்கு ஏற்றவனாய் மாற்றின காரியங்களுள் இதுவும் ஒன்றாகும். "உங்கள் சத்துருக்களைச் சிநேகியுங்கள்; உங்களைச் சபிக்கிறவர்களை ஆசீர்வதியுங்கள்; உங்களைப் பகைக்கிறவர்களுக்கு நன்மை செய்யுங்கள்; உங்களைத் துன்பப்படுத்துகிறவர்களுக்காக ஜெபம் பண்ணுங்கள்" என்று இயேசு சொன்னதை நாம் அறிவோம். தாவீது அதைச் செய்துவிட்டான். அவன் பழைய உடன்படிக்கை நாட்களிலே, புதிய உடன்படிக்கையின் மனோபாவத்தைப் பெற்றிருந்தான். தாவீது சவுலை வெறுக்கவில்லை. சவுல் அபிஷேகத்தை இழந்திருந்த நிலையிலும், தாவீதோ எப்பொழுதுமே, "நான் அவனைத் தொடமாட்டேன்" என்றுதான் சொன்னான்.

இந்த ஒய்வு நாளில் நமக்கு கொடுக்கப்பட்ட தேவனுடைய வார்த்தை - தாவீது போல வாழுங்கள். தாவீது பாவம் செய்தான்...பெரிய பெரிய பாவங்கள். இன்றைய உலகம் ச்சீ...என்று காரி உமிழக்கூடிய பாவங்கள். ஆனால் அதையெல்லாம் உணர்ந்து அறிக்கையிட்டு சங்கீதங்களால் புலம்பினான். மீதியான காரியங்களை அவன் தேவனுடைய சித்தத்தின் படி செய்தான். சங்கீதம் 35 ம் அதிகாரத்திப் படித்து பாருங்கள்...அது நம்முடைய தினசரி ஜெபமாக இருக்கட்டும். 

- அடுத்த தலைமுறைக்கான குடும்ப ஊழியம்  (16-Oct-2022)

தானியேலின் உறுதியான விசுவாசம் :

மத்தேயு 24:15 ல் இயேசு கிறிஸ்து தனது மலை பிரசங்கத்தில் - "பாழாக்குகிற அருவருப்பைக்குறித்துத் தானியேல் தீர்க்கதரிசி சொல்லியிருக்கிறானே, அதை வாசிக்கிறவன் சிந்திக்கக்கடவன்" என்று தானியேல் தீர்க்கதரிசியின் வாக்கை உதாரணமாக குறிப்பிடுகிறார். தானியேல் 9:26 ல் மேசியாவாக்கிய ஏசு கிறிஸ்த்துவின் மரணத்தைக் குறித்தும் 9:27 ல் அந்திகிறிஸ்த்துவின் வருகைக்கு முந்தின காலத்தைக் குறித்தும் மிகத்தெளிவாக தீர்க்கதரிசனம் உரைத்துள்ளார். தானியேல் புத்தகம் 11 மற்றும் 12ம் அதிகாரங்களில், ஆயிரம் வருட அரசாட்சி குறித்தும் அந்தி கிறிஸ்துவின் வருகைக்கு முந்தின காலத்தைக் குறித்தும் எழுயுள்ளார்.

இவ்வளவு தீர்க்கமாக மறை பொருட்களை வெளிப்படுத்தும் அறிவை தேவ  ஆவியானவர் தானியேலுக்குக் கொடுக்க அவர் இளவயதில் தேவனின்பால் கொண்டிருந்த வைராக்கியம் தான் காரணம் என்பதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை. தானி 1:1-21 வசனங்களில், ராஜ போஜனத்திற்கு தன்னை தீட்டுப்படுத்தாமல், மரக்கறி உண்டாலும் தான் மற்றவர்களை விட வலுவாக, அழகாக இருக்கமுடியும் என்று உறுதியான விசுவாசத்தில் கூறினார். நேபுகாத்நேச்சாரின் கனவையும் அதின் அர்த்தத்தையும் தேவ ஆவியானவர்  தனக்கு வெளிப்படுத்துவார் என்ற விசுவாசத்தால்தான்  அரசரிடம் தவணை கேட்டார் என்று இரண்டாம் அதிகாரத்தில் படிக்கிறோம். எதையுமே அவர் தன் அறிவால் நடந்தது என்று பெருமைக்கொள்ளவில்லை. 2:19, 20 ல் "பின்பு இராக்காலத்தில் தரிசனத்திலே தானியேலுக்கு வெளிப்படுத்தப்பட்டது. அப்பொழுது தானியேல் பரலோகத்தின் தேவனை தோத்தரித்தான்....ஞானமும் வல்லமையும் அவருக்கே உரியது". இதன்மூலம் தானியேலின் தாழ்மை வெளிப்படுத்தப்படுகிறது.

இவ்வளவு அடையாளங்களையும், அற்புதங்களையும் கண்ட பின்பும், நேபுகாத்நேச்சார் தானியேலின் தேவனை விசுவாசிக்கவில்லை, மூன்றாம் அதிகாரத்தில், தன் பெருமையை காண்பிக்க தன் சிலையை தானே நிறுவி, அனைவரையும் அதை விழுந்து வணங்கவைத்தான். இதைவிட ஒரு பெரிய உதாரணம் தற்பெருமைக்கு யாராலும் கொடுக்க முடியாது. நாமும் கூட சில நேரங்களில், நமக்கு சிலைவடிப்போம் தானே? உதாரணமாக "விழாவுக்கு என்னை முன்னிலைப்படுத்தவில்லை, வீட்டில் வந்து எனக்கு அழைப்பிதழ் தரவில்லை, இன்னும் பல..." [கண்ணை மூடி ஜெபத்துடன் சிந்திக்கவும்... இனிமேல் இப்படி பேசும்போது நேபுகாத்நேசரின் சிலை உங்கள் கண்முன் வரவேண்டும்]

ஆனால் தானியேலோவென்றால் இந்த தற்பெருமைக்கு துணைபோகவில்லை. அதனால்தான் தேவ ஆவியானவர், அவர்களோடு [தானியேல் மற்றும் அவரின் நண்பர்கள்] எரிகிற அக்கினி சூளையில் கூட இருந்தார். சங்கீதம் 1ம் அதிகாரம் நீதிமான்களுடன் தொடர்பில் இருந்து கர்த்தருடைய ஆலோசனையை கேட்பவர்கள் பாக்கியவான்கள் என்று கூறுகிறது [ஆலோசனை கேட்க்கும் நண்பர்களை நீதிமான்களாகக் கொள்ளுங்கள்].

இவ்வளவு அடையாளங்களையும் கண்ட நேபுகாத்நேசர், கொஞ்சம் மனம் மாறியதாக நான்காம் அதிகாரத்தில் தெரிகிறது. அவர் மக்களுக்கு எழுதிய கடிதத்தில் தன்னுடைய சாட்சியை இப்படியாக பகிர்ந்திருந்தார். தானி - 4:3 "அவருடைய அடையாளங்கள் எவ்வளவு மகத்துவமும், அவருடைய அற்புதங்கள் எவ்வளவு வல்லமையுமாய் இருக்கிறது". ஆனாலும் தானியேல் மூலம் தனக்கு உரைக்கப்பட்ட தீர்க்கதரிசனங்களைக் கேட்டபின்புக் கூட அவர் முழுவதுமாய் "தற்பெருமை" யிலிருந்து மனம் திருந்தவில்லை.

அவரின் பாபிலோன் மாளிகை பண்டைக்கால அதிசயங்களில் ஒன்று. வரலாற்று குறிப்புகளில் , அந்த அரண்மனையின் நீளம் 40 கிலோ மீட்டர் இருக்கலாம் என்று கூறப்பட்டுள்ளது. ஐப்பிராத்து நதி அதின் நடுவில் ஓடியது.

தானியேல் 4:29, 30 ல் "ராஜா பாபிலோன் ராஜ்ஜியத்தின் அரண்மனை மேல் உலவிக்கொண்டிருக்கும் போது; இது என் வல்லமையின் பராக்கிரமத்தால், என் மகிமைக் பிரதாபக்கென்று, ராஜ்யத்துக்கு அறமனையாக நான் கட்டின மகா பாபிலோன் அல்லவா என்று சொன்னான்"

இந்த வார்த்தை ராஜாவின் வாயிலிருக்கும் போனதே அவன் ராஜ்ஜியபாரத்திலிருந்து தள்ளப்பட்டான் என்று தானியேல் 4:31ல் வாசிக்கின்றோம். தற்பெருமையிலிருந்து அவன் திருந்தாத காரணத்தால் அவன் மனுஷரிடமிருந்து தள்ளப்பட்டு, மாடுகளைப்போல் புல்லை மேய்ந்தான் என வேதம் கூறுகிறது. அதே நேபுகாத்நேச்சார் இந்த தண்டனைகளுக்குப் பின் அவர் மனம்திருந்தி, தேவனை முன்னிலைப்படுத்தி அவரை விசுவாசித்தான் என்று தானி  34-37ம் வசனங்களில் படிக்கிறோம்.

இந்த கிருபையின் காலத்திலேயே, நம்முடைய தற்பெருமைகளைச்  சுட்டிக்காட்ட தானியேல் போன்ற தீர்க்கதரிசிகள் வரவேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. தேற்றரவாளனாகிய ஆவியானவர் நம்மோடேக் கூட வாசம்செய்வதால், ஏதாவது காரியத்தின் மூலம் நமக்கு உணர்த்துவார். அந்த மறைபொருளை நம் ஆன்மாவுக்கு வெளிப்படுத்த, அவரோடு நாம் இணைந்து பயணிப்போமா? ஆமென்.

அடுத்த தலைமுறைக்கான குடும்ப ஊழியம்

06-Nov-2022